Het modernisme van de jaren 20-30 geniet zijn voorkeur in de schilderijen waarvan u enkele unieke werken ziet in de tentoonstelling. Die keuze is bewust, de strakheid van deze vormen staat in schril contrast met de handeling van het schilderen. De schilderijen zijn meestal uitgevoerd met een beperkt kleurenpalet of soms zelfs louter in grisailles. Peter trapt niet in de val van de behaagzucht.

  Architectuur kronkelt als een rode draad door zijn oeuvre. Via zijn etsen, tekeningen en schilderijen loodst hij de kijker naar bestaande architectonische sites met historische betekenis en symboliek. Soms creëert hij imaginaire gebouwen, bv. een reeks over een zelf ontworpen museum, ontstaan uit de jarenlange mentale zwerftocht langs de epigonen van de architectuur, zowel klassiek, modernistisch als hedendaags. Architectuur en geschiedenis, die twee wil hij interpreteren en combineren. De fascinatie voor architectuur ontstond op het einde van zijn studies, onder invloed van Italiaanse grootmeesters als Piranesi, Morandi en de Nederlander Pieter Janz Saenredam.